گفته بودم که سعی می کنم بازی ها رو بررسی کنم. اینم اوّلین بازی ای که انتخاب کردم.
اینو هم بگم که سعی می کنم همه مدل بازی با انواع و اقسام کیفیت ها رو مورد بررسی قرار بدم تا شاید بتونم به طراح های بازی کمک کنم که بازی هاشون رو بهتر کنن. البته خیلی خوشحال میشم اگه بقیه هم در این زمینه به من کمک کنن.
برای اوّلین بازی سعی کردم یه بازی خوش ساخت رو بهتون معرفی کنم.
اگر می خواهید بهتر این نقد رو بررسی کنید، لطفاً اوّل از اینجا دانلود کنید و بازی کنید.
در نگاه اوّل
دفعه ی اوّلی که این بازی رو دیدم(منظورم آیکون بازیه) برام خیلی جذاب بود، یه پسر کوچولو که توی یه سفینه ی فضایی داره میره تو فضا! خود سفینه موشکی که اون کاراکتر بامزه توش هست، با سایه روشن های خیلی خوبی منو یاد بازی های قدیمی میندازه. طراحی Pixel ای بازی هم عامل جذابیتی برای این تصویر هست.(در مورد طراحی Pixel هنوز نمی دونم که فقط ما بازی ساز ها و Gamer ها اینقدر بهش علاقه داریم یا بقیه هم این نوع طراحی براشون اینقد جذابه؟!)
با خودم گفتم ووووووااااه این باید خیلی جذاب باشه.
به نظرم آیکون بازی ها خیلی اهمیّت داره توی جذابیت کار که مخاطب رو سمت خودش بکشه.
اینم تصویر آیکونشه
خب پس بازی رو دانلود کردم. وقتی که بازی نصب شد و روی آیکون بازی کلیک کردم، اتفاق خیلی جالبی افتاد بعد از نمایش آرم Unity (یک موتور بازی سازی هست که توی ایران اکثراً به خاطر سادگی کار کردن باهاش، بین بازی سازها متداوله) یه صدای خیلی زیبا اومد، یه زیر صدای عالی مثل بازی های قدیمی و بعد هم گوینده ای که شروع می کنه به صحبت کردن و میگه که " فضا آخرین جایی هست که باید بری. شما قراره بری به جایی که تا به حال هیچ انسانی پا نذاشته تا تمدن های جدید رو پیدا کنی..."
این جملات برام خیلی جذاب بود، انگار که من Neil Armstrong یا Yuri Gagarin هستم. این خیلی عالیه خیلی!
بعد از این حس خوب با زدن روی دکمه ی Start وارد صفحه ی اصلی بازی میشید که خیلی ساده برای تنظیمات و فروشگاه رو اینجا قرار داده.
با زدن روی دکمه ی Go بازی شروع میشه. به همین سادگی!
همین شروع سریع باعث میشه که مخاطب (یا کاربر یا هر چیز دیگه ای که میشه اسمشو گذاشت)، شروع به لذت بردن از بازی کنه.
طراحی بازی
طراحی هر بازی یکی از مهمترین بخش های اونه. طراحی gameplay هر بازی می تونه یک بازی رو از 0 به 80 ببره. البته 20 تا اختلاف تا 100 وجود داره که این اختلاف رو میشه با طراحی، صداگذاری مناسب، موسیقی، طراحی صفحات و تعدادی نکات کوچک دیگه یک بازی رو به 100 رسوند.
به نظرم وقتی یه بازی 100 میگیره که می تونه برای مخاطبش سرگرم کننده باشه و تعداد مخاطب، طول عمر بازی(منظور تعداد ساعات بازی کردن یک بازی از زمان نصب تا زمانی که مخاطب تصمیم میگیره اون رو پاک کنه هست.)، به روز رسانی های به موقع و . . . هست که باعث میشه اون بازی به یک شاهکار تبدیل بشه.
خب ایده ی طراحی بازی برگرفته از بازی های Runner هست. امّا تفاوتی که با خیلی از بازی های توی این سبک بخصوص با مقایسه با سایر بازی های ایرانی داره اینه که یه عامل جدید اضافه کرده و اون هم سوخت موشک هست که اگر قطره های روغن رو که در بین مسیر وجود داره نگیرید و سوخت شما تمام بشه، Game-over میشید.
در نگاه اوّل به نظرم اومد که این عامل خیلی خوبه و واقعاً باعث ایجاد تفاوت بزرگی با سایر بازی های مشابه شده، ولی اگه کمی توی بازی پیشرفت کنیم و با فضا های بالاتر بریم، تعداد این قطره ها نسبت به قبل کمتر میشه و عملاً اگر کمی جلو بریم، سوخت موشک به کلی تمام میشه. تموم شدن سوخت موشک به خاطر کم مهارتی بازیکن نیست بلکه به خاطر اینه که طراح بازی می خواسته بازی رو سختتر کنه!
پس به نظرم باید این روند تغییر کنه و به جای اینکه قطره های سوخت رو کمتر کنیم باید سرعت حرکت اونها رو افزایش بدیم.
کدنویسی
با توجه به بررسی حدوداً یک ساعته از بازی که داشتم(روی هم رفته حدود 1 ساعت این بازی رو بازی کردم!) به دو ایراد اساسی برخورد کردم اولین مورد رو در بخش طراحی بازی مطرح کردم و دومین ایراد، بیشتر گریبان بخش فنی و کد نویسی این بازی رو میگیره. این ایراد در اکثر بازی های ایرانی وجود داره که واقعاً باعث از دست رفتن لذتهای بازی میشه.
این مشکل بزرگ چیزی نیست جز برنامه نویس بخش Random بازی. در اکثر بازی های ایرانی ای که از سیستم Random استفاده شده، برنامه نویس با این تصور که نوشتن Random بسیار ساده هست، از سیستم Random بدون اضافه کردن و کنترل کردن استفاده کرده و این در حالی هست که بازی های مشابه خارجی که البته موفق هم بودن نظیر Subway Surf از سیستم Random آگاهانه (البته این "آگاهانه" ی آخر رو خودم اضافه کردم، احتمالاً یه اصطلاحی باید براش وجود داشته باشه، چون ما برنامه نویسا از این جور چیزا زیاد داریم!) استفاده می کنه که به این معنی هست که اگر از عدد Random ای استفاده میشه، انتخاب این عدد با توجه به انتخاب قبلی صورت می گیره و مثلاً اگر دفعه ی قبل عدد 2 انتخاب شده، این دفعه دیگه عدد 2 انتخاب نمیشه!
مثال دیگه ای که در این زمینه میشه زد زمانی هست که ما برای دو عدد از Random استفاده می کنیم. اگر عدد اوّل به صورت Random عدد 3 انتخاب شد، برای عدد دوم دیگه نباید اجازه داده بشه که عدد 3 انتخاب بشه.
نکته ی دیگه هم در مورد این بحث وجود داره و اونم اینه که برای طبیعی جلوه دادن محیط، زمان استفاده از Random نیز با یک عدد Random دیگه به وجود اومده که این عامل باعث شده تا در بعضی اوقات هر سه مسیری انتخابی شما بسته بشن و مجبور باشید که با اجسام برخورد کنید!
تا الان بیشتر نکات منفی کد نویسی رو گفتم، ولی این کد نویسی نکات مثبتی هم داره از جمله اینکه شروع بازی به صورت آسان هست و آرام آرام بازی سختتر خواهد شد! این نکته نشون میده که برنامه نویس تیم قادر هست که تمام مشکلات بالا رو حل کنه.
صوت، موسیقی
همونطور که در اوّل این مطلب گفتم انتخاب Sound Effect ها و موسیقی بازی خیلی عالی بوده و کسانی مثل من رو به دوران کنسول های قدیمی میبره.
(من در بخش موسیقی نمی تونم زیاد نظر تخصصی بدم، چون در این زمینه به طور جدی فعالیت نداشتم!)
نتیجه گیری
در آخر می تونم بگم که این بازی، قابلیت داره تا تبدیل به یک نمونه ی بازی بسیار موفق ایرانی بشه. همین جا از سازندگان این بازی تشکر می کنم که زمان و دقت کافی به خرج دادن تا چنین بازی ای با این کیفیت ارائه بدن. :)
ازشون درخواست می کنم که مشکلات یاد شده در این بازی رو هر چه زودتر بر طرف کنن تا این بازی در جایگاه درست خودش قرار بگیره.
بازی سازی نیاز به تلاش و زمان و دقت کافی داره. بازی سازی در ایران در حال پیشرفته(تازه داره تاتی تاتی کردن رو یاد میگیره)، پس لطفاً از بازی سازان ایرانی حمایت کنید. این نکته ی مهم رو هم یادمون نره که بازی سازی در جهان یک صنعت بسیار جدی و بسیار پر درآمد هست، از بازی سازان ایرانی این درخواست رو دارم که این امر مهم رو جدی بگیرن، تا ما هم به جایگاه درست و صحیح در این زمینه برسیم.
